Ostrzeżenie: zawiera spoilery. Nie widzieliście 5 sezonu Ripper Street? Przeczytaj naszą recenzję bez spoilerów tutaj.

„Wszyscy, którzy zabijają, muszą zostać ukarani”. To słowa Long Susan w piątym i ostatnim sezonie Ripper Street. To potężne potwierdzenie moralnego poczucia sprawiedliwości, które leży w centrum serii Richarda Warlowa – moralności, która była coraz bardziej testowana w ostatnich sezonach. To nie przypadek, że osobą, która nam przypomina, jest Long Susan (MyAnna Buring), kochanka kapitana Jacksona (Adam Rothenberg), matka ich dziecka i intrygant, który spowodował katastrofę kolejową w trzecim sezonie, głosząc uniwersalną prawdę, że rządzi londyńskimi ulicami Warlow z epoki, nie tylko pomaga w zamknięciu serialu, ale także skazuje się na pewną śmierć.

Śmierć wisiała w powietrzu od trzeciego sezonu, kiedy Amazon wskrzesił program BBC z odwołania i przekształcił go w jeden z najlepszych współczesnych brytyjskich dramatów. Obejmując dłuższe łuki z bardziej elastycznymi czasami działania, wcielenie Ripper Street w Amazon zaprowadziło nasze postacie w nowe, zaskakujące, szokujące miejsca, od wybuchu przemocy inspektora Reida (Matthew Macfadyen) w odwecie za jego córkę po nikczemną passę Long Susan. Obejmował także ciemność do jeszcze większych ekstremów: w finale sezonu 4 Drake (Jerome Flynn) zagryzł się na śmierć w sieci alejek i tuneli Whitehall, zgryźliwej, płomiennej rozgrywce, która rywalizowała z piątym sezonem Game of Thrones dla łamiących serce klifów.

Sezon 5 Ripper Street idzie o krok dalej, zamieniając cały sześcioodcinkowy łuk w jedno długie poszukiwanie zemsty, gdy Reid ucieka z Jacksonem i Long Susan. Wszyscy trzej stają się czujni, aby pokonać Dove (Killian Scott), wstrętnego szefa policji, który ukrywa zabójstwa swojego brata, Nathaniel (Jonas Armstrong). Ale to, co sprawia, że ​​piąty bieg Ripper Street jest tak porywający, to nie sposób, w jaki ściga się do ostatecznego wymierzenia sprawiedliwości, ale fakt, że jest wystarczająco pewny siebie, aby poświęcić czas na delektowanie się ostatnimi godzinami, które mamy z naszym podstawowym trio. (Nieobecność Drake'a jest tym bardziej znośna, że ​​pozostawiona przez niego ziejąca dziura podsyca całą narrację.)

Jackson, który kiedyś był łobuzem udającym bohatera, w pełni odkupił się jako medyk i ojciec: stał się człowiekiem z planem, który wyrwał Reida z więzienia w drugiej połowie sezonu, tak jak wyskoczył Susan z szubienicy w sezonie 4. Najbardziej porywające momenty pojawiają się w ostatnim odcinku, kiedy wydarzenia kulminują nie w strzelaninie, ale w prostym naukowym badaniu martwego ciała, przeprowadzonym przez Reida i Jacksona w zamkniętym pokoju; Zdolność Ripper Street do wyczarowywania epickich emocjonalnych stawek pozostaje napędzana przez postacie, a nie ustalone fragmenty, i tym lepiej.

Jest też czas, aby upewnić się, że jego drugoplanowe postacie są w pełni rozwinięte – hojność, którą Warlow łączy z powrotem znajomych twarzy, aby dać Ripperverse poczucie skali i empatii. Lydia Wilson błyszczy jako Mimi, dawna miłość Kapitana, która mogła stanowić jedynie kryjówkę dla naszych banitów (wspaniały opuszczony teatr na londyńskim East Endzie), ale zamiast tego wyłania się jako moralny kompas dla Reida i Susan oraz -firmowe ciasteczko, które reprezentuje ducha odporności Londynu.

Tymczasem powrót Jebediah Shine wprowadza cudowną dawkę konfliktu do środkowej trzeciej części sezonu, którą aktor Joseph Mawle pożera z upodobaniem. Umierający powoli na guza mózgu – który, jak się wydaje, przezwycięża tylko wrząca nienawiść do Reida i chęć pokonania go – jest rodzajem plującego, syczącego złoczyńcy, dla którego wymyślono słowo „podły”. (Jego aresztowanie Reida, które w większości polega na pobiciu go na miazgę na ulicy, jest przerażającym świadkiem.) Jednak nawet jego przemiana z politycznej marionetki w stróża prawa, kiedy dowiaduje się prawdy ponad Dove, sprawia, że ​​serial jest najwyższa rozdzielczość, która jest nieco bardziej oczyszczająca.

czy kobiety przywiązują się do mężczyzn?

Ale najlepszy jest Jonas Armstrong w roli Nathaniela, który w odcinku 3 i 4 przenosi nas do własnego świata, ukrywając się w wiejskim domku i zaprzyjaźniając się z pobliską rodziną. Te momenty, których pomniejsze przedstawienie mogło w ogóle nie obejmować, nadają naszemu zabójcy nieoczekiwaną głębię; Tragiczny występ Armstronga jest doskonały, potrafi być wrażliwy i naiwny do tego stopnia, że ​​wybucha morderczym gniewem, szczęśliwy tylko wtedy, gdy próbuje zaprzyjaźnić się z młodym chłopcem na targu rybnym lub zadowolić starszego brata. Niewiele jest programów, które dałyby mu tak niezwykłą przestrzeń do wytchnienia – lub pozwoliły mu na poruszające chwile pokuty z Long Susan, ponieważ oboje kończą razem na szubienicy, modląc się z żalem o jakąś pociechę.

To oczywiście sprawia, że ​​jedwabiście gładka Dove Scotta jest jeszcze bardziej godna pogardy. Spektakl wykonuje wspaniałą robotę, pozwalając jego korupcji przeniknąć przez Lehman St, a Drummond Matthew Lewisa zwraca się przeciwko Reidowi, pomimo jego romansu z córką, Matyldą (Anna Burnett). Wymiana zdań Drummonda i Dove (oraz decyzja Drummonda, by wydać Reida, nakłaniając go do myślenia, że ​​Matylda zapaliła świecę w swoim oknie, prosząc go o wizytę) pozwalają aktorowi znanemu wcześniej jako Neville Longbottom popisać się swoim zasięgiem i wewnętrznym zamętem, ale także przypomnieć nam, jak prawy i szlachetny był Reid – zanim upadł.

Decyzja, by w końcu zdemaskować Dove, zanim napisy otwierające pojawią się w odcinku 6, może więc wydawać się pochopna, ale ten celowo stonowany prolog (Szkarłatna Gorączka łączy Dove ze zwłokami młodego przyjaciela Nathaniela) tylko otwiera miejsce dla resztę godziny, by przenieść nas z powrotem do tamtych dni panowania Reida. Retrospekcje do londyńskiej ery Kuby Rozpruwacza pozwalają nam rzucić okiem na Reida w kwiecie wieku – kiedy po raz pierwszy spotkał się zarówno z pijakiem Jacksonem, jak i Drake’em, który najpierw zadaje pięści. To przyjemność widzieć Jerome'a ​​Flynna ponownie na ekranie grającego Bennetta, a obsługa fanów jest więcej niż uzasadniona: chemia trzech facetów jest tak urocza jak zawsze.

Ich proto-reunion kończy się odwetem Clive'a Russella za jego rolę jako Abberline, zarówno w retrospekcji, jak i w teraźniejszości. Główny śledczy w sprawie Rozpruwacza, to siwy staruszek, do którego zwraca się Whitechapel, po tym, jak Dove splamiła reputację chłopców w niebieskich ubraniach – i to on po cichu odpycha Reida od publicznego wstydu i aresztowania, by przebłagać, ponownie stając się głównym inspektorem . To podszycie opowieści z sympatycznymi grawitacjami Russella jest idealnym antidotum na złośliwe Shine Mawle'a, chociaż nawet jego ojcowski balsam nie może złagodzić ran Reida.

rozmowa na trzecią randkę

Nieszczęśliwy bohater Macfadyena zawsze znajdował się w samym sercu Ripper Street, człowiek związany i zdefiniowany przez swoją pracę. I tak zostaje, ponieważ Jackson wyrusza ze swoim chłopcem do Ameryki. Zostaje, a Drummond i Matylda odchodzą, by stworzyć własne życie. Drummond ogląda się za siebie i zaprasza Edmunda do odwiedzenia. – Nie zrobi tego. Nie może”, mówi Matylda, zanim wsiada do ich powozu.

I to prawda: w ostatnich chwilach sezonu 5 Reida nawiedzają wspomnienia o Kubie Rozpruwaczu. Jest chodzącym ucieleśnieniem duchów wędrujących po ulicach Londynu, do tego stopnia, że ​​staje się tym szalonym mężczyzną krzyczącym w sali muzycznej, przerażonym, gdy śpiewają piosenkę ostatniej ofiary Jacka, Mary Jane Kelly. Nawet Mimi, która pozostaje niezachwianą postacią w nocnym życiu Londynu, mówi, że nie może zmusić się do kochania mężczyzny, który nigdy się nie uśmiecha. Heck, on nawet tak naprawdę nie nosi już swojego kapelusza.

To świadectwo dla Macfadyena, że ​​potrafi nękać, nie stając się melodramatycznym lub mizantropijnym, a finał piątego sezonu jest wzruszającym przypomnieniem, jak dobry jest. Rezultatem jest wdzięczne, eleganckie zakończenie programu, który staje się coraz lepszy – taki, który jest tym bardziej satysfakcjonujący, że Amazon zakończył program prawidłowo, pozwalając Warlowowi opowiedzieć historie, które chciał opowiedzieć, gdy został odwołany , bez przedłużania jego powitania. Pomimo celowo przytłumionego ujęcia końcowego Edmunda przy biurku, dziwnie pasuje, że naprawdę powinien znaleźć tylko pozory spokoju w pracy policyjnej. „Wszyscy, którzy zabijają, muszą zostać ukarani” – mówi Long Susan do Nathaniela, zanim pójdą powiesić. To są słowa, którymi żyje Ripper Street – życie, które Reid będzie kontynuował, długo po zakończeniu napisów końcowych.

Sezon 5 Ripper Street jest dostępny na BBC iPlayer, odcinek 3 będzie dostępny do 2 sierpnia, a kolejne odcinki będą usuwane co tydzień. Można go również oglądać online w całości na Amazon Prime Video, w ramach miesięcznej subskrypcji 5,99 GBP. Dostępne są również sezony od 1 do 4.

Gdzie mogę kupić lub wypożyczyć Ripper Street przez Internet w Wielkiej Brytanii?